Systemy do ultrasonografii wewnątrznaczyniowej (IVUS - ang. intravascular ultrasound) są coraz bardziej dostępne i tym samym zaczynają być coraz częściej wykorzystywane do oceny układu żylnego, a w szczególności do badania takich żył, jak: żyła główna dolna, żyły biodrowe czy żyły udowe.

W technice IVUS dostęp do naczyń żylnych uzyskiwany jest techniką Seldingera, wykonywanej poprzez drobne przezskórne nakłucie w znieczuleniu miejscowym.  

Następnie do układu żylnego wprowadzana jest mała sonda emitująca fale mechaniczne, dzięki którym na monitorze uzyskiwany jest obraz zbliżony do klasycznej ultrasonografii. Obrazowanie naczynia od środka pozwala z niebywałą dokładnością ocenić potencjalne przeszkody, takie jak zwężenie pozakrzepowe czy przegrody, często nieuchwytne przy badaniu innymi metodami obrazowymi.

System IVUS wykorzystywany jest coraz częściej jako uzupełnienie, bądź dodatkowa weryfikacja klasycznej flebografii. Z przeprowadzonych w ostatnich latach badań wynika, iż przy połączeniu obu tych metod odsetek zdiagnozowanych zespołów pozakrzepowych bądź okluzji powstałych w mechanizmie niezakrzepowym w obrębie segmentu biodrowo-udowego sięga powyżej 90% (versus 50-60% w przypadku klasycznej flebografii wykonywanej osobno). Bywa tak, że do badania IVUS sięga się dopiero po wykonaniu wenografii w MR lub TK.

Obecnie najczęstsze wskazania do wykonania ultrasonografii wewnątrznaczyniowej to:

• podejrzenie ograniczenia odpływu żylnego na poziomie naczyń biodrowych w mechanizmie pierwotnej obturacji (np. zespół May-Thurnera)
• rozwinięty zespół pozakrzepowy (np. słabo gojące się owrzodzenie żylne goleni)
• planowanie implantacji stentu żylnego
• kontrola po założeniu stentu żylnego