Klejenie żył

Klejenie żył w Polsce

Lekarze zespołu Kliniki Flebologii odegrali kluczową rolę we wdrożeniu tej nowatorskiej metody leczenia żył w Polsce. Jako pierwsi w kraju, już w 2013 roku, wykonywali zabiegi klejenia żylaków z użyciem systemu VenaSeal. To właśnie dzięki ich zaangażowaniu, wiedzy i doświadczeniu polscy Pacjenci uzyskali dostęp do tej nowoczesnej terapii. Flebolodzy Tomasz Grzela i Cezary Szary wykonali pierwsze w Polsce zabiegi przy użyciu systemu VenaSeal, a następnie współpracowali z producentami systemów do klejenia żył VariClose i VenaBlock (klej drugiej generacji), wprowadzając te technologie na polski rynek. Klinika Flebologii stała się ośrodkiem referencyjnym w zakresie klejenia żylaków, a nasi lekarze zdobyli rozległe doświadczenie w stosowaniu tej metody leczenia choroby żylnej.

Klejenie żylaków systemem VenaBlock

Klejenie żył versus laserowa ablacja żył przy użyciu lasera?

Klejenie żylaków to technika nietermiczna (ang. non-thermal, non-tumescent vein closure), co oznacza, że nie wykorzystuje ona energii cieplnej do zamknięcia niewydolnej żyły. W odróżnieniu od laseroterapii (EVLA) czy radioablacji (EVRF), nie ma tu konieczności stosowania znieczulenia tumescencyjnego, które wymaga wielokrotnych nakłuć i podania dużych objętości znieczulenia miejscowego. Zabieg klejenia z założenia miał być mniej inwazyjny od zabiegów termicznych, miał też być dużo krótszy. Początkowo klejenie żył wykorzystywano głównie do leczenia niewydolnych pni żylnych, ale z czasem okazało się, że jest to technika bardzo wszechstronna, znajdująca zastosowanie w terapii różnorodnych schorzeń żylnych.

Choć klejenie żylaków jest skuteczną i cenioną metodą, to w Klinice Flebologii podkreślamy, że nie zawsze jest ona najskuteczniejsza. Badania porównawcze przeprowadzone w naszej placówce, zestawiające systemy VenaBlock i technikę ablacji laserowej przy użyciu systemu ELVeS 1470 nm, wykazały wyższą skuteczność lasera wewnątrzżylnego w dłuższej obserwacji, szczególnie to widać w ponad 5-letniej ocenie Pacjentów z niewydolnością żylną kończyn dolnych. Z naszych obserwacji i badań nad układem żylnym wynika, iż w leczeniu  niewydolności żylnej kluczowa jest strategia i metodologia a nie sama metoda jako taka.

Najważniejsze jest, by w leczeniu niewydolności żylnej terapię zaczynać od leczenia przyczyny (najczęściej jest nią jakaś postać niewydolności żylnej miednicy), a nie od objawu (tj. zamykania pojedynczego żylaka czy pnia żylnego na nodze). W leczeniu choroby żylnej wykorzystujemy obecnie różne metody i techniki zabiegowe i wiemy już, że nie ma jednej cudownej metody na wszystko. Najistotniejsze jest, by leczyć Pacjenta zgodnie z zasadami hemodynamiki i maksymalnym zaoszczędzeniem głównych pni naczyniowych na nogach.

Co można leczyć przy użyciu kleju tkankowego do żył?

Metoda klejenia żył znajduje zastosowanie w leczeniu szerokiego spektrum schorzeń żylnych. Do najczęstszych zaliczamy:

• niewydolność głównych pni żylnych;
• żylaki kończyn dolnych o różnej średnicy;
• żylaki atypowe powstałe poza osią głównych pni żylnych;.
• niewydolne żyły przeszywające (tzw. perforatory);
• nawrotową chorobę żylną, w tym żylaki nawrotowe;
• malformacje żylne;
• żylaki okolic intymnych (bardzo rzadko).

Zakres cenowy

Ograniczenia metody klejenia żył

Metoda klejenia żył, mimo wielu zalet, ma pewne ograniczenia, które należy wziąć pod uwagę przy kwalifikacji Pacjenta do zabiegu. Najważniejsze z nich to:

Opis zabiegu klejenia żył

Zabieg klejenia żylaków przeprowadzany jest w warunkach ambulatoryjnych, bez konieczności hospitalizacji. Zabieg klejenia żył na jednej nodze trwa zwykle od 15 do 30 minut (wszystko zależy od rozległości zmian i typu użytego systemu do klejenia żył). W miejscu dostępu do naczynia żylnego wykonuje się punktowe znieczulenie miejscowe. W czasie zabiegu klejenia zazwyczaj nie jest wymagane znieczulenie tumescencyjne, które jest stosowane w przypadku termicznych metod wewnątrzżylnych.

Następnie po założeniu dostępu naczyniowego pod kontrolą aparatury USG, wprowadza się do niewydolnej żyły cewnik naczyniowy. Za pomocą specjalnego dozownika (przypominającego pistolet) aplikuje się klej tkankowy do wnętrza zmienionej żyły, co powoduje jej sklejenie i zamknięcie. Żyłę sklejaną bardzo często trzeba docisnąć od strony skóry. Zdarza się, że cewnik naczyniowy, przez który aplikowany jest klej przyczepia się do ściany naczynia i wówczas trzeba go wyciągnąć siłą. To zwykle powoduje dyskomfort Pacjenta w czasie zabiegu. Po zabiegu Pacjent może wrócić do codziennych czynności. W Klinice Flebologii u większości Pacjentów zalecamy noszenie pończoch uciskowych. Poprawia to tempo zamykania żylaków i zmniejsza odsetek powikłań, których po zabiegach klejenia wcale nie jest tak mało, jak wcześniej przewidywano.

Po wykonaniu dokładnego znieczulenia rozpoczyna się zabieg zamknięcia niewydolnego żyły. Dostarczana przez światłowód energia powoduje rozgrzanie ściany naczynia, jego obkurczenia i zamknięcie. Cały zabieg EVLA monitorowany jest przy pomocy aparatury ultrasonograficznej, co zapewnia wyjątkową precyzję działania z zachowaniem funkcji pozostałych żył.

Klejenie żylaków – na czym polega?

Postępowanie po zabiegu klejenia żył

Po zabiegu klejenia żylaków zaleca się:

• czasową rezygnację z intensywnych ćwiczeń fizycznych (zwykle zalecamy zaprzestanie ćwiczeń siłowych do 7-10 dni od wykonania zabiegu);
• noszenie pończoch uciskowych przez 24 godziny ciągiem po zabiegu, a następnie przez 7-14 dni od dnia jego wykonania;
• wnikliwą obserwację w kierunku występowania reakcji zapalnych i alergicznych (w przypadku kleju tkankowego notowaliśmy nie raz reakcję typu ciała obcego);

• przyjmowanie zleconych leków przeciwzakrzepowych i przeciwzapalnych;
• po zabiegu można powrócić od razu do większości codziennych aktywności;
• wizytę kontrolną z badaniem USG Doppler żył w terminie ustalonym przez lekarza flebologa.

Pierwsza wizyta kontrolna pozabiegowa, która odbywa się od 3 do 8 tygodni po, połączona jest z badaniem USG Doppler żył. Na podstawie tego badania oceniany jest efekt leczenia oraz planowane jest dalsze postępowanie, w tym ewentualne zabiegi uzupełniające, o ile będą potrzebne. W trakcie tej wizyty lekarz ocenia również proces gojenia i ewentualne dolegliwości zgłaszane przez Pacjenta. Zdarza się, że w czasie jednej wizyty wykonywany jest zabieg uzupełniający albo estetyczny (np. mikroskleroterapia), który pozwala na optymalizację efektu kosmetycznego.

Przeciwwskazania do zabiegu klejenia żył

Główne przeciwwskazania do zabiegu klejenia żył to:

• znana nadwrażliwość na kleje cyjanoakrylowe;
• zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych w fazie ostrej;
• wędrujące zakrzepowe zapalenie żył (thrombophlebitis migrans);
• zakrzepica żył głębokich w fazie ostrej i podostrej;
• zakażenie tkanek oraz zakażenia uogólnione (posocznica).

Niewydolność tętnicza, uczulenie na wyroby kompresyjne, choroby neurologiczne oraz dysfunkcje układu mięśniowo-stawowo-kostnego nie stanowią przeciwwskazań do zabiegów klejenia.

Powikłania zabiegu klejenia pni żylnych i żylaków kończynowych

Powikłania po zabiegach klejenia żylaków klejem tkankowym zdarzają się i obejmują zarówno te typowe dla procedur wewnątrznaczyniowych, jak i specyficzne dla użytej metody (skutek podania kleju cyjanoakrylowego do łożyska żylnego).

Najczęściej występujące powikłania po zabiegu klejenia żył to:

• reakcje alergiczne: ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej na klej cyjanoakrylowy istnieje; zdarza się, że jest to reakcja typu IV wymagająca leczenia kortykosteroidami i lekami przeciwhistaminowymi; badania wykazują zróżnicowaną częstość występowania reakcji nadwrażliwości w przedziale od 6 do 25%.
• zakrzepica żył głębokich (DVT) i wtórna do niej  zatorowość płucna: ryzyko to może wzrosnąć, gdy klej przedostanie się w okolicę szerokiego ujścia żyły odpiszczelowej.
• zakrzepica wywołana klejem (ang. Endovenous Glue-Induced Thrombosis, EGIT): jest jednym z powikłań, które mogą wystąpić, i może ona wykraczać poza obszar poddany zabiegowi;
• migracja kleju, czyli przemieszczenie się kleju: migracja kleju poza obszar poddany zabiegowi, zwłaszcza w okolicy ujść żył, jest możliwa i może prowadzić do powikłań odległych narządowo;
• rekanalizacja: w przypadku żył o większej średnicy, szczególnie powyżej 10 mm, występuje większe ryzyko rekanalizacji (ponownego otwarcia żyły) i wypłukania wpuszczonego do naczynia kleju. Badania wykazały, że średnica żyły większa niż 7 mm zwiększa ryzyko rekanalizacji do prawie 40%!
• zapalenie żył (ang. phlebitis): zapalenie żyły po klejeniu często jest reakcją mieszaną z nakładaniem się typowych mechanizmów alergicznych.
• powikłania w miejscu dostępu: mogą wystąpić powikłania takie jak krwawienie, krwiak i zakażenie w miejscu wkłucia igły.
• zaburzenia czucia.

W Klinice Flebologii dokładamy wszelkich starań, aby minimalizować ryzyko powikłań, a nasi specjaliści pozostają do dyspozycji Pacjentów w okresie rekonwalescencji. W razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, prosimy o niezwłoczny kontakt z naszą Rejestracją.