Skleroterapia kompresyjna

Skleroterapia kompresyjna w Klinice Flebologii

W Klinice Flebologii oferujemy szeroki wachlarz zabiegów skleroterapii kompresyjnej, dostosowanych do indywidualnych potrzeb Pacjenta. Większość z tych zabiegów wykonujemy w sposób autorski. Do najczęstszych typów zabiegów skleroterapii wykorzystywanych w praktyce codziennej zaliczamy:

• mikroskleroterapię – odmiana skleroterapii polegająca na precyzyjnym zamykaniu drobnych naczyń, takich jak „pajączki” (telangiektazje) i żyły siatkowate;
• skleroterapia igłowa – tradycyjna technika z użyciem płynnego sklerozantu, wykonywana pod kontrolą wzroku lub z wykorzystaniem podświetlacza do skóry;
• echoskleroterapia – metoda, w której sklerozant (zwykle w formie piany), podawany jest pod kontrolą aparatury i sondy USG, co pozwala na precyzyjne leczenie większych pni żylnych;
• skleroterapia cewnikowa – wewnątrzżylna odmiana echoskleroterapii, dedykowana do leczenia dużych pni żylnych, często wspomagana tumescencją;
• obliteracja mechano-chemiczna – nowoczesne podejście do aplikacji spienionego sklerozantu do wnętrza naczynia, łączące chemiczne działanie sklerozantu z mechanicznym uszkodzeniem śródbłonka żyły, np. przy użyciu systemu Flebogrif lub systemu ClariVein.

Skleroterapia kompresyjna – na czym polega?

Klasyfikacja środków obliterujących

Współcześnie stosowane sklerozanty (inaczej środki obliterujące) można podzielić na trzy główne grupy, w zależności od ich mechanizmu działania. W praktyce codziennej najczęściej wykorzystywane są sklerozanty oparte na detergentach z uwagi na swój wysoki profil bezpieczeństwa i skuteczność.

• środki osmotyczne to hipertoniczne roztwory glukozy (mało skuteczne, wywołują silny ból przy podawaniu) i chlorku sodu (rzadko stosowany ze względu na ryzyko martwicy tkanek w przypadku wynaczynienia);
• detergenty (środki powierzchniowo czynne): działają poprzez wywołanie uszkodzenia śródbłonka naczyniowego, co prowadzi do jego zwłóknienia. Do tej grupy należą takie preparaty, jak: polidokanolu (Aethoxysklerol) lub siarczan sodowy tetradecylu (FibroVein, STS). Polidokanol jest dostępny w różnych stężeniach (np. 0.25, 0.5, 1, 2 i 3%) i ma również właściwości miejscowo znieczulające. STS jest anionowym detergentem, stosowanym w stężeniach 0.2%, 0.5%, 1% i 3%.

• środki drażniące (chemiczne): działają poprzez denaturację białka i bezpośrednie uszkodzenie ściany naczynia; należą do nich preparaty jodowe, chromowe i preparaty alkoholowe (np. etanol 70-96%); obecnie rzadziej stosowane z uwagi na wysoki profil działań niepożądanych i znaczny ból przy podawaniu oraz wysokie wywołania martwicy.

Co można leczyć przy użyciu skleroterapii kompresyjnej?

Skleroterapia kompresyjna należy do najwszechstronniejszych metod leczenia problemów żylnych. Wskazania flebologiczne do wykonania skleroterapii obejmują:

• pajączki naczyniowe (telangiektazje) i poszerzone żyły siatkowate;
• żylaki o różnej średnicy, w tym żylaki atypowe na nogach będące pochodną niewydolności żylnej miednicy;
• niewydolność żylną w zakresie głównych pni układu powierzchownego (żył odpiszczelowych, dodatkowych tylnych i przednich oraz odstrzałkowych) i wtórne do nich żylaki;
• nawrotową chorobę żylną z wtórnymi żylakami kończynowymi;
• żylaki okolic intymnych (zwykle pociążowe);
• żylaki w miednicy wtórne do niewydolności żylnej miednicy;
• malformacje żylne.

Zakres cenowy

Przygotowanie Pacjenta do zabiegu skleroterapii kompresyjnej

Przed przystąpieniem do zabiegu skleroterapii kompresyjnej Pacjent powinien:

Opis zabiegu skleroterapii kompresyjnej

Zabieg skleroterapii kompresyjnej przeprowadzany jest w warunkach ambulatoryjnych, bez konieczności hospitalizacji. Trwa on zazwyczaj od 15 do 40 minut. Zabieg skleroterapii polega na wprowadzeniu do światła chorego naczynia żylnego środka obliterującego (tzw. sklerozantu). Środek ten powoduje podrażnienie ściany naczynia żylnego, co w konsekwencji prowadzi do jego zwłóknienia i zamknięcia w mechanizmie zarastania. Technika aplikacji sklerozantu, rodzaj, stężenie i jego objętość dobierane są indywidualnie do potrzeb Pacjenta i stosowanie do konkretnej sytuacji klinicznej.

Postępowanie po zabiegu skleroterapii

Po zabiegu skleroterapii kompresyjnej, kluczowe jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza flebologa. Bezpośrednio po zabiegu – tj. po założeniu wyrobów kompresyjnych przez pielęgniarkę – Pacjent powinien odbyć krótki, intensywny spacer (najlepiej około 30-40 minut). Jest to ważny element profilaktyki przeciwzakrzepowej. Założona po zabiegu pończocha lub pończochy uciskowe powinny być noszone wg zaleceń lekarskich (najczęściej przez okres od 7 do 14 dni od wykonania zabiegu). Pończochy uciskowe należy nosić w ciągu dnia, zdejmując je tylko na noc. Kompresjoterapia w okresie pozabiegowym redukuje przejściowy obrzęk i jest kluczowa dla skuteczności leczenia (dociska ściany nastrzykiwanych żylnych, sprzyjając ich zwłóknieniu i zamknięciu). Cały proces leczenia może wymagać 2-5 sesji obliteracji, wykonywanych zwykle w odstępach 2-6 tygodniowych. Wizyty kontrolne po zabiegu są niezbędne, aby monitorować stan naczyń i potwierdzić skuteczność leczenia. W dłuższym okresie, po zakończeniu leczenia, Pacjenci są zobligowani do okresowych kontroli, które obejmują konsultacje lekarskie oraz badanie USG Doppler żył kończyn dolnych.

Przeciwwskazania do zabiegu skleroterapii kompresyjnej

Do bezwzględnych przeciwwskazań do zabiegu skleroterapii należą:

• znana Pacjentowi istotna alergia na stosowane sklerozanty;
• zakrzepica żylna w fazie ostrej (zakrzepica żył powierzchownych lub głębokich);
• ciąża;
• ciężka choroba układowa i jej zaostrzenie;
• ciężka infekcja (miejscowa lub uogólniona);
• zaawansowana miażdżyca tętnic kończyn dolnych uniemożliwiająca stosowanie kompresjoterapii;
• unieruchomienie znacznego stopnia uniemożliwiające stosowanie wyrobów uciskowych;
• jawna wada serca, np. potwierdzony ubytek przegrody przedsionkowej.

Do względnych przeciwwskazań zaliczamy:

• obrzęk goleni o niejasnej etiologii;
• astmę i inne choroby alergiczne;
• potwierdzoną nadkrzepliwość (trombofilia);
• karmienie piersią (wczesna faza po porodzie);
• skłonność do migren;
• przebytą zakrzepicę w układzie żył głębokich.

Powikłania zabiegu skleroterapii kompresyjnej

Mimo wysokiego profilu bezpieczeństwa zabiegów skleroterapii, mogą po nich jak po każdym zabiegu na układzie żylnym, wystąpić powikłania. Dzielimy je na dwie grupy:

• powikłania lekkie (częstsze): przebarwienia skóry – najczęściej przejściowe – dotyczą 10-30% Pacjentów; odcinkowe zapalenie nastrzykiwanych naczyń, zgrubienia na przebiegu żył, ból i dyskomfort w miejscach iniekcji, uwydatnienie drobnych naczyń, martwica skóry (poniżej 1%);
• powikłania ciężkie (bardzo rzadkie): wstrząs anafilaktyczny (związany z uczuleniem na zastosowany preparat); zakrzepica żył głębokich z zatorowością płucną.

W Klinice Flebologii dokładamy wszelkich starań, aby minimalizować ryzyko powikłań, a nasi specjaliści pozostają do dyspozycji Pacjentów w okresie rekonwalescencji. W razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, prosimy o niezwłoczny kontakt z naszą Rejestracją.