Na podstawie wykonywanych badań angiograficznych (naczyniowych) w tomografii komputerowej można obrazować naczynia o średnicy mniejszej niż 1 mm. Stosowane prezentacje angiograficzne wykorzystujące dane objętościowe (3D) pozwalają stawiać lekarzom diagnostom wyjątkowo precyzyjne rozpoznania. Obraz mogą być oglądane i analizowane we wszystkich możliwych płaszczyznach, także po osi krzywej. 

Wykonywane w TK badania angiograficzne pozwalają oceniać zarówno układ tętniczy (arteriografia), jak i żylny (wenografia). Więcej na temat technik wenografii TK można przeczytać w dziale: WENOGRAFIA MR i TK

W badaniach angiografii-TK wykorzystywane są rutynowo jodowe środki kontrastowe podawane najczęściej za pomocą strzykawki automatycznej. Współcześnie używane są niejonowe środki kontrastowe o zróżnicowanej lepkości, cechujące się względnie niskim ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Stosowane w angio-TK środki kontrastowe odznaczają się odpowiednio dobraną osmolalnością, lepkością i stężeniem jodu. Środki kontrastowe o niskiej lepkości zawierające wysokie stężenia jodu mogą być stosowane w wyjątkowo małych dawkach bez ryzyka utraty dobrej wizualizacji ścian i światła naczyń. 

Czy przy umawianiu się na badanie angio-TK wymagane jest skierowanie od lekarza?

Wykonanie badania angio-TK poprzedzone powinno być zawsze wystawieniem skierowania przez lekarza specjalistę. Na skierowaniu lekarz powinien zawsze dokładnie określić cel badania, jego zakres oraz podać wszystkie istotne dane kliniczne. 

Czy istnieją przeciwwskazania do wykonania badania angio-TK?

Do względnych przeciwwskazań do wykonania badania TK zalicza się ciążę oraz uczulenie na jodowe środki kontrastowe. W zależności od stopnia niewydolności nerek również ta przypadłość może być przeciwwskazaniem do podania kontrastu i wykonania badania angiograficznego. U pacjenta, który nie chce wyrazić zgody na podanie środka kontrastowego, badanie angiograficzne nie może zostać wykonane. Badań angio-TK nie można również wykonać w przypadku wola toksycznego tarczycy, nadczynności tarczycy i w przypadku pacjentów, u których planowane jest leczenie raka tarczycy jodem promieniotwórczym.

Jak należy przygotować się do badania angio-TK?

Pacjent przed wykonaniem angiografii TK powinien powstrzymać się od jedzenia około 4-6h przed badaniem. Przed badaniem bardzo ważne jest właściwe nawodnienie organizmu. Z tego powodu 2-4 godziny przed badaniem zalecane jest spożycie wody niegazowanej w ilości co najmniej 0,5 l.
Przed badaniem każdy pacjent powinien mieć oznaczone stężenie kreatyniny we krwi, a pacjenci chorujący na choroby tarczycy poziom TSH. 

Przed przystąpieniem do badania pacjent musi w ankiecie dokładnie wymienić wszystkie choroby i przyjmowane na stałe leki. 

Jakie patologie układu tętniczego najczęściej obrazowane są w angio-TK?

Większość patologii tętniczych obrazowanych w angio-TK wymaga wcześniejszego wykonania diagnostyki ultrasonograficznej z oceną przepływów w USG Doppler.

W praktyce codziennej w angio-TK najczęściej obrazowane są:

- naczynia mózgowe (w poszukiwaniu tętniaków czy innych malformacji naczyniowych)
- tętnice szyjne i kręgowe (np. pod kątem oceny zwężeń, rozwarstwień czy niekorzystnej anatomii)
- naczynia tętnicze klatki piersiowej ( ocena łuku aorty, tętnic płucnych)
- tętnice jamy brzusznej, takie jak aorta brzuszna i jej duże odgałęzienia (tętnice nerkowe, pień trzewny, tętnica śledzionowa, tętnice nerkowe itp.) pod kątem obecności miażdżycy, rozwarstwień czy tętniaków.

Jakie patologie układu żylnego można obrazować przy pomocy badania angio-TK?

Badania angio-TK wykonywane są również w trakcie diagnostyki patologii układu żylnego.
W Klinice Flebologii wykorzystujemy wenografię TK do wykrywania lub oceny: 

• żylnych wariantów anatomicznych
• anomalii naczyniowych
• malformacji żylnych
• incydentów zakrzepowo-zatorowych (zakrzepicy żylnej powikłanej zatorowością płucną)
• żylnych zjawisk uciskowych (np. zespołu dziadka do orzechów czy zespołu May-Thurnera)
• zespołu górnego otworu klatki piersiowej
• zakrzepicy żylnej naczyń jamy brzusznej i miednicy (spływu żyły wrotnej, głównej dolnej, żył nerkowych, żył biodrowych)
• zjawiska niewydolności żylnej miednicy u kobiet i mężczyzn
• patologii żył kończyn dolnych
• pacjentów kwalifikowanych do leczenia zabiegowego
• pozabiegowej pacjentów